"Pociąg"

Pociąg, zabrudzone szyby

miejsce-puste tak na niby

życie- jak zepsuty pociąg

pędzi przez koleje losu

Tam samotność na peronie

w tłumie ludzi krzyczy,tonie

zakochani jej nie widzą

popychają, z pecha szydzą,

wsiedli w wagon klasy pierwszej

wyruszyli gdzieś za szczęściem.

"odechciało mi się jechać

z samotnością będę czekać

na rozdrozu, trzecim torze

z nią posiedzieć nie najgorzej.

Smieje się, choć troche smutno...

deszcz popada może jutro.

nie ... juz kropi-Będzie burza!"

trzęsie się przy torach róża...

już na szynach widać krople,

tu nostalgia kamień kopie

i podchodzi ... obok siadła

"zaraz myśli moje zgadła"

wyciągnęła swój instrument

i udaje, że grać umie.

Usłyszała to samotność

i zaczęła śpiewać głośno.

"Na co czekam ? zapomniałam-

tak w muzykę się wsłuchałam ...

Widzę kogoś znajomego ...

Ty, czy moje alter ego?

Nagle się konduktor zjawia

"On rozmową mnie zabawia!

Gdzie samotność? Poszła sobie?

Gdzie ja jestem? ...Tu, przy tobie

w tym pociągu zakocham\nych

już za ręce się trzymamy"

-czy ta podróż długa będzie?

-nie wiem ... z Tobą jadę wszędzie

-A więc zwiedźmy Polskę całą

-Polskę? Przecież to za mało!

-Zaproponuj jakieś miejce

-w KOSMOS z Tobą dziś polecę!

Pociąg pusty. Gdzie są? nie wiem ...

Popatrz w chmury ... Może w niebie ....?