"Nostalgia"

Narwałam złotej nawłoci

Weź kwiaty, nim mnie opuścisz

pamiętaj o mojej miłości

Stłum we mnie krzyk i żal ucisz. 

Rozpacz mnie niesie po polach

gdzie rzepak jary dojrzewa

łodygi wzniesione jak toast

wzbijają się w górę, do nieba.

Biegłam za Tobą w nieznane

zdeptałam powój i wrotycz

Zniknąłeś z oczu, na amen 

Z kwiatami zwiędnę z tęsknoty.

Deszczowa jesień nadeszła
umarły bodziszki, kąkole

Nostalgia mi spać nie dała

Wygnała na nagie pole.

Z daleka gdzieś dał się słyszeć

wzruszeniem głos przygaszony

To dla mnie niesiesz wrotycze?

Czy spełni  się sen upragniony?